Moord un Dootslag

Dat gifft dor so’n poor Bökerschriever, de en nejet Book rutgeven wüllt, so mit allerhand kriminelle Geschichten. Un of ik ok een wüss, so mit Moord un Dootslag, hefft se frågt. Nee, nee, sülk Ideen heff ik mi al lang afwennt. Ik bün en ollen Mann, en ganz liedsåm un sachtmödigen Opa, tominnst to miene Grootkinner. Man de Upgåv weer je dull!

Also liekers, nu is de Geschicht fardig

• mit Blootschann
• Eh-Breken
• Brodermoord

un en halven Hart-Infarkt.

So wiet, so schöön. Man nu kümmt de Håken: Ik heff de Såk as ,Ik-Verteller‘ schreven. Dat heet, ik heff allens in Gedanken dörchleevt. Nu heff ik en förchterlich slecht Geweten! Jede Nacht drööm ik, ik sitt in U-Haft, un mien Afkåt kümmt nich. Un nülich nameddags park ik an en Landstråt, höör Musik un drüssel so’n beten, as Polizei anhölt un frågt, wat mit mi los weer. Un ik verjåg mi un bölk los: „Dat weer Notwehr, dat weer Notwehr!“

Do weer wat los!

Nee, nee, nix mehr mit ,Ik-Verteller‘. Nu lever uur-olle Dööntjes, as Grootvadder noch achter den Ploog ran sluur un Grootmudder de Bettlakens mit de Hand ruffel.